Avignon

Zadelpijn en pap in de benen bij George zijn genoeg ingrediënten voor een niet-fiets-dag. Het gezamenlijk ontbijt levert altijd voldoende tips op voor een dagje weg. Het is ook wat regenachtig bij een prima temperatuurtje dus het wordt op advies van uitbaatster Jolanda een dagje Avignon op 45 minuten rijden van hier. George oogst aan het ontbijt volle bewondering van de 6 Belgen: ‘allé, hebbe ge echt twee keer den berg bedwongen?’ De drie stellen zijn allemaal in hun vakantie een keer met de auto naar boven geweest en hebben diep respect voor onze prestaties. We zijn inmiddels gewend aan het ontbijten in gezelschap. Het is genieten van de Belgische taal als ze het hebben over een ‘plooifiets’ (vouwfiets, ze vouwen ook niet de was maar plooien de was), de vos die onderweg gespot is ging op zijn poeperd zitten (vertaling overbodig) en ze moest vroeger wenen bij de mama over iets op school. Ondertussen gingen de andere Belgen hun valies (spreken ze uit als valieieieies, lees koffer) pakken. George en ik hebben het onderling ook alleen nog maar over onze koersfiets, hahaha.
Avignon kennen we oppervlakkig van een bezoekje ruim 20 jaar geleden toen de meisjes nog klein waren. Meer dan de Pont ‘d Avignon en een rondrit in een toeristentreintje hebben we er niet van onthouden. We stappen op het grote plein uit de ondergrondse parkeergarage en lopen zo tegen het treintje aan. Ahhhh…we smelten. Nu doen we alles wandelend; goed voor ons om een een keertje recht op te staan i.p.v. in die fietshouding te zitten, haha.
We bewonderen het voorheen Pauselijke Paleis, natuurlijk ook de Pont d’Avignon, de brug die halverwege de Rhône zomaar ophoudt en slenteren door het oude centrum. Kerk, paleis, winkeltjes, tentoonstelling en tussendoor een heerlijk lunch. George heeft zijn best gedaan een restaurantje te zoeken met betere dan die ijzeren stoelen en dat is gelukt; het zit heerlijk en het eten is buitengewoon lekker. George klaagt alleen dat ie nog een Mac gaat zoeken straks, maar die heeft waarschijnlijk nog calorie-honger na zijn wereldprestatie van gisteren.
Via een Le Clerc in Carpentras voor de boodschappen tuffen we weer op huis aan. Le Clerc is zo’n mega-supermarkt waar je minstens 1 1/2 uur voor moet uittrekken. Je komt al binnen bij de grasmaaiers (je denkt: weg hier); verdwaalt bij de keukenspulletjes (leuk!) en constateert zuchtend na een half uur dat je nog geen boodschap in je kar hebt liggen. Maar na dwaaltochten door lange gangen is de risotto gevonden en hebben we zowaar voor twee maaltijden boodschappen gedaan. De insteek was voor vier dagen maar dat trek je niet.

Vandaag verhuizen we van onze kamer naar de gite, dus nu kunnen we ook koken als we dat willen. Maar voor vanavond doen we makkelijk met de door George bij de traiteur van Le Clerc uitgezocht lekkers: voor hem twee borden paella: zo, nu is de energiebalans weer in orde. 

Zondag en het wordt vandaag warm. Men voorspelt zo’n 30 graden. We vinden het de hoogste tijd voor een lees- luier- en en zwembaddagje. Toch lonkt mijn koersfiets (hihi) na twee fietsloze dagen en een klein rondje zit de rest van de planning niet in de weg. De eerste meters de helling op voelen zwaar. Het lijf moet even wakker worden en in de fiets-modus komen. Maar het is weer heerlijk peddelen tussen glooiende velden vol druiven, olijfbomen en kersenbomen. Ik neem hetzelfde rondje als donderdag en neem nu wel de goede afslag. De locals maken ook hun rondje en we groeten elkaar met een bonjour of een stoer half opgetild handje van het stuur. In Bedoin tank ik even bij op een terras, het is benauwd warm en via Flassan rijd ik over louter landweggetjes terug naar huis. Bikini aan en plonzen maar!