Afscheid van de Mont Ventoux

Wat zullen we gaan doen op onze laatste dag hier? De kloof Combe de Curnier aan de voet van de Ventoux hebben we nog niet gehad. Maar vannacht heeft het flink geplensd dus waarschijnlijk is het daar nu spiegelglad op de keien. Bewaren we voor een andere keer. Een stadje bezoeken? Fietsen? De weersvoorspelling is half zonnig maar fris, max 21 graden vanmiddag. Op de top zal het vandaag kraakhelder zijn en als we opstaan zien we vanaf ons terras een heldere top met halverwege de berg nog een restje witte bewolking. Een magisch gezicht! De berg trekt…George heeft zin om te fietsen en 1 en 1 is 2. Ik zet hem aan de voet van de berg af en volg wat later met de auto. Ik houd het bij de drie beklimmingen. Laat ik het niet gekker maken ;)
George gaat in een hoog tempo naar boven. Hij heeft van mijn drie beklimmingen leuke filmpjes gemaakt; nu is het mijn beurt om zijn beklimming vast te leggen. Hij gaat echt lekker en maakt niet één stop in het bos. Ook bij Chalet Reynard trapt hij gewoon door: in één keer naar de top! Ter hoogte van het maanlandschap is het 10 graden, helder blauw zoals beloofd en weinig wind. Gelukkig geen event vandaag dus ik kan overal de auto langs de kant zetten en George filmen en aanmoedigen. Het is vermakelijk wat je voor types omhoog ziet fietsen: de afgetrainde, strak in tenue gestoken heren en dames; de (met name Nederlandse)  groepjes mannen op leeftijd, vrienden, allemaal rond de buik zo’n 10 kilo te veel mee torsend; de eenlingen op een bijzondere fiets; de vader/zoons waarbij de hele familie staat aan te moedigen (ontroerend). Fietsclubjes in hun clubtenue, zo leuk allemaal!  Een enorme schaapskudde die aan beide kanten van de weg loopt en waarvan er zo nu en dan een schaap voor de fietsers oversteekt, maakt de beleving compleet! George komt na 2 uur en 11 minuten boven. Echt heel snel! Niet okselfris maar wel nog erg fit! Samen vertrekken we naar beneden: George is in 30 min beneden en ik met de auto in 35 minuten waarna we gezellig op het terras van het Belgische wielrenners-restaurantje Flandriens lunchen. Binnen hangen oude wielershirtje, retro racefietsen en op de deur van het toilet staat: dopingcontrole. Hilarisch om te zien hoe wielrenners hun berg spaghetti binnen 10 min weggewerkt hebben. Ik snap het.
De middag luieren we bij het zwembad en genieten van de zon. Een fijne laatste dag!

Eigenaresse Jolanda heeft een etensafspraak om 19 u als haar laatste gasten nog niet aangekomen zijn. We bieden aan om de Italianen te verwelkomen en ze wegwijs te maken. Kunnen we even oefenen voor het geval we ooit een B&B beginnen hier. Haha.
George verwisselt snel zijn zwembroek voor een normale outfit en staat klaar als de Italiaanse mannen aankomen. In vloeiend Engels draait hij zijn riedel af maar volgens mij verstaan ze nog niet de helft. Info over het zwembad en de airco wuiven ze weg. Haha, met 21 graden vinden ze het waarschijnlijk heel koud hier. Ze gaan morgen de Ventoux op fietsen en willen snel een adresje voor een restaurant. Nou, die hebben we. En weg zijn ze. 

Morgen weer terug naar Nederland. Over tot de orde van de dag. Daar doen we het weer met de Posbank en de Elterberg ;)
Wat een heerlijke onderbreking was deze vakantie en wat zijn we verliefd geworden op deze streek! Mont Ventoux, grote machtige reus van de Provence met je prachtige groene heuvelland en schitterende oude stadjes. AU REVOIR!