Vaison la Romaine en Gorges de la Nesque

Echt weer een dagje om een van de vele Middeleeuwse stadjes te bekijken. Benen een beetje uitlopen, maar ook niet meer dan dat. Op tijd een terrasje voor een natje en droogje en om het Provençaalse leventje aan ons voorbij te zien trekken.
Vaison la Romaine op drie kwartier rijden schijnt een juweeltje te zijn. We slingeren er met de auto op ons gemakkie naar toe. Weer de Col de la Madeleine over; gewoon het gaspedaal indrukken en okselfris kom je boven.
Vaison is inderdaad prachtig: twee grote delen in de stad met opgravingen uit de Romeinse tijd en een binnenstad en een hoger gelegen oude stad uit de Middeleeuwen. We kuieren lekker een beetje rond; kerkje in, kerkje uit, lopen rond de opgravingen en via de oude Romeinse brug die aan een kant uitgehouwen is uit de rotsen naar de oude stad op de rots. Het klimwerk is de moeite waard want boven hebben we een mooi uitzicht op het groene heuvelland met natuurlijk de Ventoux in de verte met zijn kenmerkende toren. Genoeg gedaan voor vandaag; op naar het pleintje met zijn aanlokkelijke terrassen voor de lunch! In een van de zijstraatjes naar het plein valt mijn oog op een leuk galerietje van een ontzettende aardige Franse vrouw. We vallen voor haar kunstwerken en kopen een hele betaalbare, gelimiteerde afdruk voor aan de muur. Thuis maar een mooi plekje voor zoeken.
We genieten weer heerlijk van een Franse lunch. Wat doen die Fransjes dat toch goed; niks geen belegd broodje; maar gewoon een driegangen lunch voor een hele schappelijke prijs. Ik, als niet zo’n brood-fan, ben hier op mijn plek! Na nog een paar winkeltjes gaat het regenen en houden we het voor gezien. Thuis op ons overdekte terrasje is het nog goed toeven alhoewel de top van de Ventoux zich niet meer laat zien. Het is een afgetopte groene berg met wolken. 

De Ventoux heeft alle fiets-aandacht opgeëist. Vandaag is het echt de hoogste tijd voor de Gorges de la Nesque, notabene in onze ‘achtertuin’. Het riviertje Nesque (nu geen drup) heeft in zijn bestaan een prachtige Gorge uitgeslepen die van twee kanten te fietsen is. Het is zwaarbewolkt maar hoogstwaarschijnlijk blijft het droog. Met toch wat meer laagjes aan dan normaal stappen we na het ontbijt onze fietsjes op. Eerst omhoog; zo’n 700  hoogtemeters. Dan volgt de beloning later op de dag. Als je drie keer de Ventoux hebt beklommen dan doe je niet meer moeilijk over 700 hoogtemeters. We peddelen als enige op de wereld over de kronkelweg met diep onder ons de kloof. De kloof is hier smal en volledig begroeid met bomen dus we zien eigenlijk alleen de boomtoppen. Het valt ons een beetje tegen na onze hooggespannen verwachtingen. Na 25 km zit het stijgen er op en keren we via de andere kant van de kloof terug. Het landschap is inmiddels geworden zoals we het ons voorgesteld hadden. We hebben zicht op dramatische rotspartijen; je kijkt nu ook echt in de kloof en vanaf de uitzichtpunten zien we een roofvogel zweven. Zou dat één van de gieren zijn die hier leven? De weg daalt heerlijk geleidelijk af en kronkelt door, uit de rotsen gehouwen, mini-tunneltjes, zoals je die als kind had bij je speelgoedtrein. Niks in de remmen knijpen hier. Met 2 à 3% dalen is het een half uur lang relaxed zoeven over heerlijk glad asfalt naar het einde van de kloof. Daar wacht restaurant le P’tit Bonheur in het dorpje Villes sur Auzon en schuiven we als laatste gasten om 13.45 uur aan voor de lunch. Pfff…gelukt! Met ons buikje rond is het dan nog 5 min fietsen naar huis en hebben we 53 km op de teller staan. Het zonnetje komt er gelukkig door maar de Ventoux houdt zich verstopt.